Sięgnęłam dna ...
Stoczyłam się na sam dół ...
Nie wytrzymałam ...
Pękłam ... na wiele długich dni zamknęłam się w sobie ...
Pochłonęła mnie czarna rozpacz ... totalna niemoc ...
Powoli wychodzę z własnego cienia ... ale to co się ze mną działo w ostatnim czasie na długo pozostanie w mej pamięci ...
Moja psychika zawiodła ... Nie udźwignęłam tego ciężaru ... to wszystko nie jest takie proste, nie jest takie oczywiste ... nigdy już nie będzie ...
Tak wiem, wszystko zmierza we właściwym kierunku ... ale psychika ludzka płata różnorakie figle .
Zawsze zastanawiałam się co to takiego depresja, stany lękowe, załamanie nerwowe ... teraz już wiem ...
Nowotwór to nie tylko choroba ciała, to przede wszystkim choroba duszy ...
Nikomu nie zyczę !!!
Małymi kroczkami dochodzę do siebie, ale ten strach nigdy nie minie. Ta niemoc zawsze będzie mi towarzyszyć. I tylko dzięki pomocy niezwykłych ludzi udaje mi się z tego wyjść.
Powtarzam sobie jak mantrę to co tutaj usłyszałam : " JESTEŚ WYBRANA !!!".
Tak jestem ...
Ale jestem tez tym wszystkim bardzo zmęczona ...
Spragniona normalności ...
To tak boli mieć świadomość, że życie wszędzie toczy się dalej.
Znajomi cieszą się prozą dnia codziennego, zakładają rodziny... koleżanki wychodzą za mąż, rodzą dzieci ... spotkania. imprezy.. radości ...
A ja ... żyje w symbiozie z potworem !!!
Sama ...
I nie mam nic ...
Życie toczy sie dalej , a moje stanęło w miejscu ...
A moim jedynym celem jest przetrwać ...
Poczułam przez moment przeraźliwy żal ... ogarnęła mnie czarna rozpacz...
Słabłam z dnia na dzień ...
Przez kilka dni nie miałam siły nawet wstać z łóżka. W tydzień schudłam 5 kg ... Nie byłam w stanie nic przełknąć. Totalnie wysiadłam ... Nic do mnie nie docierało ... Nie mogłam nic zrobić ...
Jest lepiej ... ale ciężka i wyboista droga jeszcze przede mną.
Skąd brać na to wszystko siły???
No skąd ???
Po raz kolejny zupełnie obcy mi ludzie uświadomili mi jaka jestem dla Nich ważna...
Walczą tutaj o mnie każdego dnia ...
A ja każdego dnia dziękuje Bogu za to co mnie tutaj spotyka...
I bez żadnej zbędnej przesady mogę stwierdzić są teraz moja rodziną ...
Lekarze w Klinice tak jak wszyscy stawali na rzęsach, żeby mi pomóc.
Ale z każdym dniem było coraz gorzej.
W końcu zapadła szybka decyzja... mój stan nie jest za ciekawy. Trzeba przyspieszyć rezonans. Planowo miał być za miesiąc... W mojej głowie znowu natłok myśli ....
A może to nie załamanie nerwowe ???
Może to GADZISKO sieje spustoszenie w moim mózgu ... Panoszy sie i pokazuje kto tu rządzi .
I stało się ...
Wjeżdżam znowu w maszynę i myślę sobie, który to już raz ...
Ogarnął mnie dziwny spokój ...
Jak zwykle w moim przypadku... Tym razem zepsuł się aparat do nagrywania obrazów na płytę ...
Czarownica z Polski znowu w akcji ...
W oczekiwaniu na wynik ciśnienie zaczęło mi wariować, puls skoczył do takich wartości , że byłam przerażona... słyszałam bicie własnego serca ...
I kiedy w drzwiach ponownie ujrzałam dr Burzyńskiego z uśmiechem na twarzy poczułam dziwna ulgę.
Jest dobrze ...
Guz przez miesiąc od ostatnich skanów nieznacznie się zmniejszył, a jego aktywność dalej maleje !!! Podreptaliśmy razem pooglądać to "CUDO".
Fakt oporniej idzie mu ucieczka niż w marcu, ale idzie !!!
W poniedziałek kolejny ważny dzień ... badanie PET SCAN mózgu ... zobaczymy co się tam dalej wyrabia.
Najważniejsze, że stawiam się do pionu ...
A bez tylu życzliwych i cierpliwych Aniołów nie byłoby to możliwe ...
