[ 88 ] NIE CHWALMY DNIA PRZED ZACHODEM SŁOŃCA ...

Było trochę spokoju ...

Ale przecież nic co dobre nie może trwać wiecznie ...

Ostatnia wizyta w klinice w zeszłym tygodniu, kolejny wlew i wszystkie wyniki były w normie.

Poszło gładko, chociaż pomimo swoich 32 lat czasami małe dzieci są bardziej odważne ode mnie. 

Cóż od urodzenia zastrzyki, wkłucia , wenflony nie były moimi przyjaciółmi i tak mi już niestety pozostanie. Ale wiadomo,że nie taki diabeł straszny jak go malują, ale patrząc czasami na swoje miny sama się z siebie śmieje.

Naprawdę czas jakoś niesamowicie przyśpieszył, minęły dwa miesiące od mojego powrotu do Houston. A ja nawet nie wiem kiedy.

I kiedy tak próbuje o tym cholernym GADZISKU zapomnieć, wyłączyć się z tego tematu on wraca nieproszony jak bumerang.

Piekielny rak zebrał ponownie swoje żniwo... 3 dni temu odebrał mojemu przyjacielowi tak nagle Ojca... A do mnie nadal nie może to dotrzeć, że dwa tygodnie od diagnozy człowieka już nie ma ... Dla mnie to jakiś czeski film... Nic już z tego nie rozumiem. Czy to się kiedyś skończy ??? Z każdej strony dochodzą mnie coraz to bardziej zaskakujące fakty.

Ostatnio oglądałam reportaż o pewnej kobiecie, która również walczy z rakiem i spełnia swoje marzenia. Lekarze powiedzieli Jej ,że nie ma już ratunku a ona się z tym pogodziła... i powiedziała,że nie ma zamiaru walczyć za wszelką cenę...

To zupełnie inaczej niż Ja ...

Bo choć teraz 4 dzień leżę w łóżku i straciłam tak z trudem nadrobione kilogramy, to nie wyobrażam sobie,że mogę się poddać... 

JA PO PROSTU SIĘ NA TO NIE ZGADZAM !!! 

Trzeba walczyć do samego końca ... nikt z Nas bowiem nie wie kiedy on nastąpi. Nie ma co wyrokować,  biernie czekać, trzeba działać!!!
Cóż nie jeden raz postawiono już na mnie kreskę, wg niektórych powinnam już nie żyć ... Więc póki co chyba ich rozczarowałam ...
No ale cóż chyba jestem, aż nadto złośliwa bo nadal żyję !!!

Ostatnio zanadto wychwalałam swój stan i dopadł mnie fizyczny kryzysik, ale przecież musi minąć...

MUSI !!!