[ 82 ] WYCHODZĘ Z CIENIA ...

I przyszedł trudny czas ...

Moje słońce schowało się za ciemne chmury ...

Dopadł mnie kolejny kryzys... tym razem fizyczny ... 

Spadek sił, całkowity brak apetytu ... dosłownie całkowity jadłowstręt ...

Waga spadała w zastraszającym tempie ... no ale z czego miała chociażby stać w miejscu ... Przecież jeszcze od powietrza nikt nie utył ...

Moje ciało zaczęło ostentacyjnie demonstrować swój sprzeciw... a zaraz za nim z tej bezsilności pojawiła się niemoc psychiczna ...

Choruje ciało.... choruje dusza ...

Zdrowy by tego nie wytrzymał !!!

I wtedy kółko się zamyka ... chcesz być silna, a nie potrafisz ...

I wchodzisz coraz głębiej i głębiej w nicość... bo to do niczego nie prowadzi ...

I znowu nachodzą człowieka te piekielne złe myśli... odganiasz...odpychasz , a one goszczą nieproszone ...

I nic ... 

I nikt nie jest w stanie pomóc ...

Z dnia na dzień było gorzej...

A serce pękało mi z rozpaczy, bo czułam że zawodzę ...

Lekarze podjęli decyzje o przesunięciu terminu kolejnej chemii ... część leków mojej terapii genowej również została wstrzymana ...

Musiałam dojść do siebie ...

Nowe leki pobudzające apetyt działają cuda !!!

A wiadomo jest apetyt jest siła i dobra forma psychiczna !!!

Jeszcze nigdy w życiu jedzenie nie sprawiało mi takiej przyjemność...

Dokładnie przyjemności... bo od kilku dni jem nie dlatego, że tak trzeba tylko odczuwam taką potrzebę ...

I kiedy staje na wagę i komisyjnie stwierdzamy , że przez tydzień przybyło około 2,5 kg łza się kręci w oku... łza szczęścia ... i znowu nabieram ochoty do walki !!!

I chociaż chwilowo mi tej woli walki zabrakło, to jednak  z tej malutkiej tlącej sie iskierki pomału zaczyna sie tlić znowu płomień ...

A ja walczę nieustannie z tym, żeby nie przygasł...
I chociaż dzisiaj słynny dren sobie o mnie przypomniał i utrudniał przez cały dzień życie to i tak obudziłam się z myślą , że pomimo wszystko i tak warto żyć !!!!
Wychodzę z cienia ...